സന്യാസവ്രതങ്ങൾ (ബ്രഹ്മചര്യം, ദാരിദ്ര്യം, അനുസരണം) ചോദ്യംചെയ്യപെടുന്ന കാലഘട്ടത്തിലാണ് നാം ജീവിക്കുക. നിത്യനിർമ്മലനും, ദരിദ്രനും, മരണത്തോളം, അതെ, കുരിശുമരണത്തോളം അനുസരണവിധേയനുമായ ക്രിസ്തു, ഇന്നു ജീവിക്കുന്ന ക്രിസ്തുവായി രൂപാന്തരപ്പെടാനുള്ള അദമ്യമായ ദാഹമാണ്, ആയിരിക്കണം, ഒരു വ്യക്തിക്ക് പൗരോഹിത്യമോ സന്യാസമോ സ്വീകരിക്കാൻ ഉൾപ്രേരണ നൽകുന്നത്. വ്രതങ്ങൾ ഒരു കുറവല്ല, മറിച്ചു നിറവിലേക്കുള്ള ഒരു വിളിയാണ്. വിശുദ്ധിയുടെ വിജയരഹസ്യങ്ങളാണ് വ്രതങ്ങൾ.
ഈശോയ്ക്ക് ബ്രഹ്മചര്യം ദാരിദ്ര്യവും അനുസരണവും തന്റെ ബലിജീവിതത്തിലെ ആവശ്യഘടകങ്ങളായിരുന്നു. ഇവയുടെ യഥാർത്ഥ മൂല്യം മനസിലാക്കാത്തവർക്കു ആത്മീയപൂർണതയിലേക്കു വളരാനാവില്ല. ഇവയെ വിളിയും വിളിക്കുള്ള പ്രത്യുത്തരവുമായി സ്വീകരിക്കുന്നവരുടെ വ്യക്തിത്വം ആത്മീയമായി കരുത്തുറ്റതാകും. ഉദാഹരണമായി ഈ കരുത്തു കരഗതമാക്കിയ ഒരാൾക്ക് ദാരിദ്ര്യം സാമ്പത്തിനേക്കാൾ പലമടങ്ങു കരുത്തുപകരും. പക്ഷെ ഇങ്ങനെയുള്ളവർ ‘കാലിത്തൊഴുത്തിൽ പിറക്കുക’ എന്ന പ്രക്രിയയിലൂടെ കടന്നുപോകേണ്ടതുണ്ട്. സന്യാസം, തീർച്ചയായും, കാലിത്തൊഴുത്തിൽ പിറന്നു വളരേണ്ടതാണ്.
‘ദൈവത്തെ ശുശ്രൂഷിക്കാൻ ലോകത്തെ വിട്ടു മഠത്തിൽ ചേരുക’ എന്ന സ്വരം ഹെലൻ എന്ന പെൺകുട്ടി കേട്ടു. മഠത്തിൽ ചേരാൻ ആവശ്യമായ സമ്പത്തു അവളുടെ മാതാപിതാക്കൾക്കുണ്ടായിരുന്നില്
ദൈവഹിതാനുസാരം സന്യാസ വ്രതങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോകുന്ന സന്യാസിനി സന്യാസികൾ ഒരു വിശുദ്ധീകരണ പ്രക്രിയയിലൂടെയാണ് സഞ്ചരിക്കുക. ലോകത്തെ ആസ്വദിക്കാനുള്ള ജഡത്തിന്റെ പ്രവണതകളെ നിഹനിക്കാൻ അങ്ങനെ അവർക്കു അനായാസം സാധിക്കുന്നു. സ്നേഹത്തിലും കരുണയിലും അവർ വളരുന്നു.
