സ്നേഹത്തിന്റെ കഥ

മനുഷ്യപുത്രൻ

പതിമൂന്നാമദ്ധ്യായം സമയമായി, നസ്രസ്സിലെ ശാന്തസുന്ദരമായ ജീവിതത്തോടും വത്സലമാതാവിനോടും യാത്രപറഞ്ഞു യൂദായിലെ മരുഭൂമിയിലേയ്ക്കു ക്രിസ്തുവിനു പുറപ്പെടാൻ. പക്ഷേ, അതിനുമുമ്പ് യഹൂദാചാരമനുസരിച്ചുള്ള മാമ്മോദീസാ മുങ്ങാൻ കൂടി അവിടുന്നു തിരുമനസ്സാവുന്നു. അങ്ങനെ സകല 'നീതിയും പൂർത്തിയാക്കി' തന്റെ മനുഷ്യസ്വഭാവം സംസ്ഥാപിക്കയാണവിടുന്ന്. തന്റെ മുന്നോടിയായ യോഹന്നാൻ ജനങ്ങൾക്കു സ്‌നാപനം നല്കിയിരുന്നതു യോർദ്ദാന്റെ തീരത്താണ്. ഭഗവാനും അങ്ങോട്ടുതന്നെ പോയി. വരും വഴിതന്നെ യോഹന്നാൻ ക്രിസ്തുവിനെ കാണുന്നു. അയാളുടെ ഓജസുറ്റ കണ്ണുകൾ രക്ഷകനെ തിരിച്ചറിയുന്നു. വിശ്വസ്തതയുടേയും സ്‌നേഹത്തിന്റെയും ബഹുമാനത്തിന്റേയും വികാരങ്ങൾ വിദ്യുന്മാലപോലെ സ്‌നാപകന്റെ ഹൃദയസിരകളിലൂടെ പ്രവഹിച്ചു. ആ പ്രഫുല്ല വികാരങ്ങൾ വാഗ്‌രൂപം കൈക്കൊണ്ടു ബഹിർഗമിക്കയായി. പ്രവചനങ്ങൾക്കെല്ലാം മകുടം ചാർത്തുന്ന വാക്കുകൾ. 'ഇതാ, ലോകത്തിന്റെ പാപം പേറുന്ന ദൈവത്തിന്റെ കുഞ്ഞാട്, എന്റെ പിന്നാലെ ഒരുവൻ വരുന്നു; എന്നാൽ അവനെന്നെക്കാൾ മുമ്പുള്ളവനാകകൊണ്ട് എന്റെ അധിനാഥനാണെന്ന് ആരെക്കുറിച്ചു ഞാൻ പ്രസ്താവിച്ചുവോ, അവനെക്കണ്ടാലും..... അവൻ ഇസ്രായേലിലറിയപ്പെടേണ്ടതിനായി ജലംകൊണ്ടു ജ്ഞാനസ്‌നാനം നല്കാൻ ഞാൻ…