അഞ്ചാം ശതാബ്ദത്തിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന ഒരു റോമൻ സെനറ്റർ എവുഫെമിയന്റെ ഏകപുത്രനാണ് അലക്സിസ്. ദാനധർമങ്ങൾ സ്വർഗത്തിൽ നിക്ഷേപിക്കുന്ന തുകകളാണെന്നായിരുന്നു ബാലനായ അലെക്സിസിന്റെ ബോധം. തന്റെ പക്കൽ നിന്ന് ധർമം സ്വീകരിക്കുന്നവരെ തന്റെ ഉപകാരികളെപോലെയത്രേ അലക്സിസ് ബഹുമാനിച്ചിരുന്നു.
ജീവിതസുഖങ്ങളും ബഹുമാനങ്ങളും തന്റെ ഹൃദയത്തെ ദൈവത്തിൽ നിന്ന് അകറ്റുമെന്നു വിചാരിച്ചു വിവാഹദിവസം രാത്രി വൈവാഹിക സന്തോഷങ്ങൾ ആസ്വദിക്കാതെ ഭാര്യയോട് യാത്രപറഞ്ഞു വിദൂരദേശത്തേക്കു പുറപ്പെട്ടു. ദരിദ്ര വേഷമണിഞ്ഞു ഏദെയ്‌സായിൽ ദൈവമാതാവിന്റെ ഒരു ആലയത്തിനു സമീപം ഒരു കുടിലിൽ പരമമായ ഏകാന്തതയിൽ താമസിച്ചു. കുറെ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഇദ്ദേഹം ഒരു കുലീന കുടുംബജാതനാണെന്നു ജനങ്ങൾക്ക് മനസിലായി. ഉടനടി സ്വഭവനത്തിലേക്ക് മടങ്ങി. ആ മാളികയുടെ ഒരു മൂലയിൽ ഒരു ദരിദ്ര ഭിക്ഷുവായി ഭ്രിത്യൻമാരുടെ നിന്ദനങ്ങൾ സ്വീകരിച്ചു 17 കൊല്ലം ജീവിച്ചു. അക്കാലമൊക്കെ തന്നെപ്രതി കരയുന്ന ഭാര്യ അഗ്ലയെയും തന്നെ ചവിട്ടിത്തേച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഭ്രിത്യരെയും ക്ഷമയോടെ വീക്ഷിച്ചു പ്രാർത്ഥനാപൂർവ്വം സമയം ചിലവഴിച്ചു. ഈ ക്രൂര രക്തസാക്ഷിത്വത്തിന് മരണം അറുതിവരുത്തിയപ്പോൾ അലെക്സിസിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച ഒരെഴുത്തിൽനിന്നു മാതാപിതാക്കന്മാർക്കു മനസിലായി തങ്ങൾ അശ്രദ്ധമായി സംരക്ഷിച്ച ഭിക്ഷു സ്വന്തം മകനാണെന്ന്. ഹൊണോറിയൂസ് ചക്രവർത്തിയുടെ കാലത്താണ് അലക്സിസ് മരിച്ചത്. അദ്‌ഭുതങ്ങൾ ധാരാളമായി നടന്നു. ‘മാർ അല്ലെ ശുപാന’ വഴി കേരളീയർക്ക് ഈ വിശുദ്ധൻ സുപരിചിതനാണ്.
