മോശ ദൈവത്തോടൊപ്പം മലയിൽ കുറെ ദിവസം ചിലവഴിച്ചു. ആ ഇടവേളയിൽ ജനം കയർത്തു. തങ്ങൾക്കു ആരാധിക്കാൻ സ്വർണം കൊണ്ട് കാളക്കുട്ടിയെ ഉണ്ടാക്കികൊടുക്കാൻ അഹറോനെ നിർബന്ധിച്ചു. ജനത്തിന്റെ നിരന്തരമായ നിർബന്ധം മൂലം അഹറോൻ അവർക്കു വഴങ്ങി. നന്ദികെട്ട ആ ജനം കാളക്കുട്ടിയെ ഉണ്ടാക്കി. ആ വിഗ്രഹത്തെ ആരാധിച്ചു. ദൈവം വെറുക്കുന്ന ഏറ്റം വലിയ പാപമാണ് വിഗ്രഹാരാധന. “എന്നെ തടയരുതേ (മോശയോട്). എന്റെ കോപം ആളിക്കത്തി അവരെ വിഴുങ്ങികളയട്ടെ” എന്ന് ദൈവം അരുളിചെയ്തപ്പോൾ മോശ വളരെയധികം അസ്വസ്ഥനും അതിലേറെ ദുഃഖിതനുമായി.
എങ്കിലും നഷ്ടധൈര്യനോ, നിരാശാനോ ആകാതെ മോശ ദൈവത്തോട് കാരുണ്യത്തിനുവേണ്ടി കേണപേക്ഷിക്കുന്നു. “കർത്താവെ, വലിയ ശക്തിയോടും കരബലത്തോടും കൂടെ അങ്ങുതന്നെ ഈജിപ്റ്റിൽ നിന്ന് പുറത്തുകൊണ്ടുവന്ന അങ്ങയുടെ ജനത്തിനെതിരെ അവിടുത്തെ കോപം ജ്വലിക്കുന്നതെന്തു? മലമുകളിൽവച്ചു കൊന്നുകളയുന്നതിനും ഭൂമുഖത്തുനിന്നും തുടച്ചുമാറ്റുന്നതിനുമുള്ള ദുരുദ്ദേശത്തോടു കൂടിയാണ് അവൻ അവരെ കൊണ്ടുപോയതെന്നു ഈജിപ്റ്റിക്കാർ പറയാനിടവരുത്തുന്നതെന്തു? അവിടുത്തെ ഉഗ്രകോപം കൈവെടിയണമേ! അങ്ങയുടെ ജനത്തിനെതിരെയുള്ള തീരുമാനത്തിൽ നിന്ന് പിന്തിരിയണമേ! അവിടുത്തെ ദാസന്മാരായ അബ്രാഹത്തിനെയും ഇസഹാക്കിനെയും ഇസ്രയേലിനെയും ഓർക്കണമേ! നിങ്ങളുടെ സന്തതികളെ ആകാശത്തിലെ നക്ഷത്രങ്ങളെപോലെ ഞാൻ വർധിപ്പിക്കും, ഞാൻ വാഗ്ദാനം ചെയ്തിട്ടുള്ള ഈ നാട് മുഴുവൻ നിങ്ങളുടെ സന്തതികൾക്കു ഞാൻ നൽകും, അവർ അത് എന്നെനിക്കുമായി അവകാശമാക്കുകയും ചെയ്യുമെന്ന് അവിടുന്നുതന്നെ ശപഥം ചെയ്തു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടല്ലോ.” കർത്താവു ശാന്തനായി! തന്റെ ജനത്തിനെതിരായുള്ള തീരുമാനത്തിൽ നിന്ന് അവിടുന്ന് പിന്മാറി. എന്തതിശയമേ, ദൈവത്തിന് കാരുണ്യം, എത്ര മനോഹരമേ!
