സങ്കീർത്തനങ്ങൾ

മുപ്പത്തൊൻമ്പതാം സങ്കീർത്തനം

വ്യക്തിഗത വിലാപത്തിന്റെ ഗണത്തിൽപ്പെടുന്നു മുപ്പത്തിഒൻപതാം സങ്കീർത്തനവും. ഏറ്റവും മനോഹരം എന്ന് ഇത് വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്നുണ്ട്. മാനവ ഹൃദയത്തിന്റെ സങ്കടം നിഗൂഢമായ ആവലാതിയാണ് ഇതിൽ നാം കാണുക. സർവാംഗ സുന്ദരം സർവ്വാംഗ സങ്കട കരവും എന്ന വിരോധാഭാസവും ഇവിടെയുണ്ട്. നിസ്സഹായതയും ബലഹീനതയും പാപവും പ്രതിയോഗികൾ ആയി അരയും തലയും മുറുക്കി പടയണി ഉയർത്തുമ്പോൾ ദൈവീകമായ നിസ്സംഗത പാലിച്ചു പാരപരനിൽ പ്രത്യാശ അർപ്പിച്ചു മുന്നേറുകയേ മനുഷ്യന് മാർഗ്ഗമുള്ളൂ.  39 :1- 3 സാധകന്റെ ഒരു സുചിന്തിത തീരുമാനമാണ്. " പാപം ചെയ്യാതിരിക്കാൻ ഞാനെന്റെ വഴികൾ ശ്രദ്ധിക്കും... നാവിന് ഞാൻ കടിഞ്ഞാൺ ഇടും "(വാ.1). ശത്രുക്കൾ മൂലമാണ് അവൻ ഈ തീരുമാനം എടുക്കുന്നത്.  അവൻ മൂകനും നിശബ്ദനുമായിരുന്നു. പക്ഷേ ആ നിശബ്ദത നിഷ്ഫലം ആയതേയുള്ളൂ. അവന്റെ ദുഃഖം വർദ്ധിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു. അവന്റെ ഹൃദയം തപിച്ചു ". അത് അസഹനീയമായി  ( കത്തിജ്വലിച്ചു ).…